KAPALI KAPILAR
Bilmiyorum nerdeyim, nasılım.
Artık kendimi bile tanımaz oldum
Hep çıkmaz sokaklardayım
X X X X X X
Nereye gitsem önüme ya bir koca duvar,
Ya da kapalı kapılar çıkardı.
Hangi işe el atsam, hangi işi yapmaya çalışsam,
Yaptığıma yapacağıma bin pişman olurdum, dünyam yıkılırdı.
X X X X X X
Artık hayattan zevk almıyordum
Hergün bin kere ölüyordum
Bin kere ölmektense bir kere ölmeyi tercih ederim.
Ama ne var ki sevdiklerim.
Sevdiklerim diyorum ama varmıydı acaba sevdiklerim
Yoksa kendimi mi kandırıyordum.
X X X X X X
Öyle ya onlarda haklı,
Düşene bir tekme de sen vuracaksın ki
bir daha doğrulmasın.
Düştüğü yerden kalmasın.
Dedim ya felek bir kere belimizi bükmüş
X X X X X X
Artık hükmü sen ver yüce Allah’ım suç kimde ?
Göktay ARMUT
Yeni sayfanın içeriği |
